آپراکسی کلامی کودکی چیست؟

آپراکسی کلامی کودکی اختلالی گفتاری است که در آن مغز کودک نمی‌تواند حرکات دهان و فک را به درستی برنامه‌ریزی کند تا صداها و کلمات تولید شوند. در این شرایط، کودک می‌داند که چه می‌خواهد بگوید، اما مغزش نمی‌تواند پیام‌های حرکتی لازم را به عضلات دهان منتقل کند.

والدین اغلب در این موارد می‌گویند: «کودکم همه چیز را می‌فهمد، اما نمی‌تواند حرف بزند.» این شکایت رایج می‌تواند نشان‌دهنده آپراکسی کلامی کودکی باشد.


علائم آپراکسی کلامی کودکی

این اختلال سه ویژگی برجسته دارد که آن را از سایر مشکلات گفتاری متمایز می‌کند:

  1. فاصله زیاد بین درک و بیان:
    کودک قادر است صحبت‌های دیگران را به‌خوبی درک کند، اما هنگام تلاش برای بیان کلمات با مشکل مواجه می‌شود.
  2. عدم ضعف عضلات گفتاری:
    کودک هیچ مشکلی در عضلات دهان، زبان یا فک ندارد، اما مغز نمی‌تواند به درستی حرکات لازم را هماهنگ کند.
  3. رشد شناختی طبیعی:
    کودکان مبتلا به این اختلال از نظر هوش و شناخت کاملاً متناسب با سن خود هستند و درک بالایی دارند.

چرا آپراکسی کلامی کودکی رخ می‌دهد؟

علت دقیق این اختلال هنوز به طور کامل مشخص نشده است، اما تحقیقات نشان می‌دهد که عوامل زیر می‌توانند نقش داشته باشند:

  • ژنتیک:
    اگر در خانواده سابقه اختلالات گفتاری وجود داشته باشد، احتمال بروز آپراکسی در کودک بیشتر است.
  • مشکلات عصبی:
    نقص در بخش‌هایی از مغز که وظیفه برنامه‌ریزی حرکات پیچیده را دارند.
  • اختلالات رشدی:
    برخی از کودکان ممکن است همراه با آپراکسی دچار مشکلات دیگری نیز باشند که بر گفتار تأثیر می‌گذارد.

چگونه آپراکسی کلامی کودکی تشخیص داده می‌شود؟

تشخیص آپراکسی کلامی کودکی نیازمند ارزیابی دقیق گفتاردرمانگر است. در این ارزیابی موارد زیر بررسی می‌شود:

  • توانایی کودک در تقلید کلمات و صداها
  • تغییر در تلفظ یک کلمه در شرایط مختلف
  • هماهنگی حرکات دهان، زبان و فک
  • تفاوت میان درک گفتار و توانایی بیان آن

گفتاردرمانی برای آپراکسی کلامی کودکی

گفتاردرمانی اصلی‌ترین روش برای درمان آپراکسی کلامی کودکی است. این روش شامل تمرینات منظم و مداوم برای بهبود هماهنگی بین مغز و عضلات گفتاری است.

مراحل گفتاردرمانی:

  1. تمرینات حرکتی:
    گفتاردرمانگر با تمرینات دقیق و هدفمند، به کودک کمک می‌کند تا حرکات لازم برای تولید کلمات را یاد بگیرد.
  2. تقویت مسیرهای عصبی:
    تکرار صداها و کلمات باعث ایجاد مسیرهای عصبی پایدار در مغز می‌شود.
  3. ابزارهای کمک‌آموزشی:
    از تصاویر، فلش‌کارت‌ها و روش‌های بصری برای یادگیری بهتر استفاده می‌شود.
  4. مشارکت والدین:
    والدین باید تمرین‌های گفتاردرمانی را در خانه با کودک ادامه دهند تا نتایج بهتری حاصل شود.

آیا درمان آپراکسی کلامی کودکی ممکن است؟

بله، با شناسایی زودهنگام و انجام جلسات منظم گفتاردرمانی، بسیاری از کودکان مبتلا به آپراکسی کلامی کودکی پیشرفت قابل توجهی در گفتار خود نشان می‌دهند. نکته مهم این است که این فرآیند نیاز به صبر و استمرار دارد.


نتیجه‌گیری

آپراکسی کلامی کودکی اختلالی است که با کمک گفتاردرمانی و حمایت والدین می‌توان آن را بهبود بخشید. اگر کودک شما علائم این اختلال را نشان می‌دهد، در اسرع وقت با یک گفتاردرمانگر متخصص در بوکان مشورت کنید. تشخیص به‌موقع و تمرین مداوم، کلید موفقیت در درمان این مشکل است.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *